“Waren al de papen gelijk Parmentier, de geuzen waren verre van hier.”

Op dit portret is de katholieke priester Petrus Parmentier (1602–1681) afgebeeld in het zwarte habijt van zijn augustijner kloosterorde. Dit is bijzonder, omdat hij dit als missionaris in het protestantse Amsterdam nooit heeft kunnen dragen.

Voordat Parmentier door zijn overste naar Amsterdam wordt gestuurd, is hij professor in de theologie en subprior van zijn klooster. Met zijn vertrek naar Amsterdam neemt hij voorgoed afscheid van het kloosterleven, waarvoor hij op 21-jarige leeftijd had gekozen. Wanneer hij in 1636 in de stad aankomt, zijn er geen katholieke kerken en kloosters meer en is het praktiseren van het katholieke geloof officieel verboden. Hij moet zijn priesterlijke taken telkens in een andere woning van medegelovigen verrichten en kleedt zich als gewone burger om niet als priester herkend te worden.

Gedurende zijn leven in Amsterdam raakt Parmentier bevriend met de rijke katholieke lakenkoopman Jacob van Loon (1595–1674). In 1670 betrekt Parmentier het zojuist tot schuilkerk omgebouwde pakhuis van Van Loon, De Ster. Dat de relatie tussen de katholieke lakenkoopman en de priester bijzonder hecht is, blijkt wanneer Parmentier in 1681 in hetzelfde graf als Van Loon in de Nieuwe Kerk wordt begraven. Een missieverslag meldt dat zijn dood door iedereen wordt betreurd, en dat zelfs niet-katholieken overtuigd zijn van zijn heilige leven. Bij zijn dood laat hij een kerkgemeenschap van ongeveer duizend katholieken achter.

In 1836, 200 jaar na zijn aankomst in Amsterdam, wordt Parmentier eervol herdacht in schuilkerk De Ster. Zijn portret wordt prominent op een pilaar tegenover de preekstoel gehangen. Dit eerbetoon is nog goed te zien op een overgeleverde lithogravure. Hoewel De Ster inmiddels is afgebroken, is het portret bewaard gebleven en hangt het in Museum Ons’ Lieve Heer op Solder, waar Petrus Parmentier tussen ca. 1662 en 1670 pastoor was.