Een gevelsteen met een verhaal

De gevelsteen in de binnentuin van het Zonshofje beeldt het Bijbelse verhaal van de ark van Noach uit, compleet met een stralende zon aan de hemel. Het gedicht onder de klok herinnert lezers eraan hun tijd goed te besteden en bevat bovendien woordspelingen op 'zon' en 'ark', waarmee eer wordt bewezen aan twee voormalige Doopsgezinde gemeentes, De Kleine Zon en De Arke Noach, die zich ooit op deze locatie bevonden:

’t Geloof heeft hier Gods Woord Ontvouwd;
De Liefde ons dit verblyf gebouwd;
De hoope blyve ons gedurig noopen,
Om der zielen Zon te zien,
Den tyd zorgvuldig uit te koopen,
En dus tot de Ark des Heils te vlien.
MDCCLXV [1765]

In 1671 ontstaat op deze locatie een schuilkerk van een groep doopsgezinden. Zij hebben zich afgesplitst van de grotere Zon-gemeente aan het Singel en noemen hun kerk daarom De Kleine Zon. Deze situatie is echter van korte duur. Zes jaar later worden de gemeenten van De Kleine Zon aan de Prinsengracht en De Zon aan het Singel weer herenigd. In 1720 koopt een andere doopsgezinde groep, de Oude Friezen, de voormalige Kleine Zon, samen met een extra achterhuis aan de Prinsenstraat. Zij noemen deze nieuwe doopsgezinde schuilkerk De Arke Noach, een naam die zij al eerder op andere locaties hebben gebruikt.

In 1752 gaan de Oude Friezen eveneens op in de Zon-gemeente aan het Singel en wordt de schuilkerk omgebouwd tot een hofje voor oudere Doopsgezinde vrouwen. Het hofje wordt in 1765 in gebruik genomen. In het gebouw rechts van de entreehal worden bovendien kamers ingericht voor wezen. Van het oorspronkelijke interieur van de schuilkerk is niets overgebleven na de verbouwing tot hofje. Toch is de kerk bewaard gebleven in tekeningen van Cornelis Pronk, zelf lid van de Oude Friese gemeente. Deze tekeningen dienen ook als basis voor prenten. Pronk’s leerling Hendrik de Winter, lid van de Zon-gemeente, beeldt het kerkinterieur af tijdens het Avondmaal als onderdeel van een reeks kerkillustraties voor een uitgebreide editie van het boek Geschiedenis der Mennonieten van de Zonist Hermanus Schijn.

Het hofje blijft tot ver in de twintigste eeuw dienstdoen als tehuis voor ouderen. Dit is te zien op een groepsfoto van de bewoonsters, genomen in 1913 ter gelegenheid van het 25-jarig jubileum van de directrice. Tegenwoordig biedt het hofje, dat nog steeds beheerd wordt door Doopsgezind Amsterdam, huisvesting aan jongvolwassenen: er zijn 30 kamers voor Nederlandse jongeren en 7 kamers voor internationale studenten die verbonden zijn aan studieprogramma’s van het Doopsgezind Seminarium.