In 1345 wordt er ter ere van het Mirakel van Amsterdam in de Kalverstraat een kapel gebouwd: de Kapel ter Heilige Stede. Bijna 600 jaar heeft de kapel tussen de Kalverstraat en het Rokin gestaan, tot de kerk op 10 juli 1908 wordt afgebroken.

De overblijfselen van de Heilige Stede moeten kosten wat het kost worden bewaard. Vlak na de sloop zijn bouwfragmenten opgekocht door Stichting Amstelkring (nu Museum Ons’ Lieve Heer op Solder). In het museum worden de brokstukken van de heilige plaats gekoesterd en verheven tot katholiek erfgoed.

Helaas komen niet alle brokstukken zo goed terecht. Tussen juli en oktober 1908 worden meer dan 500 bouwfragmenten aangekocht en naar het Lapidarium van het Rijksmuseum vervoerd. Vanaf deze plek zijn veel stukken meerdere malen verhuisd naar andere depots en gemeentelijke opslagen. De eeuwenoude brokstukken worden over het algemeen vrij slecht gehanteerd en beschermd. Jan Sterck (1859-1941), historicus en medeoprichter van Museum Amstelkring schrijft in een getuigenis over de verhuizing; ‘Al die belangrijke specimina van oude beeldhouwkunst werden door gemeentewerklieden over en door elkaar op wagens geladen en neergestort.’

Vanaf de tweede helft van de 20ste eeuw raken veel brokstukken uit het oog. Slechts enkele krijgen een veilige plek in een museum of depot. De meeste stenen die zijn opgeslagen in het Gemeentedepot van Amsterdam gaan zwerven. Sommige stukken duiken in de jaren zestig weer op in de werkplaatsen van antiquairs die van de brokstukken wandconsoles en bijzettafels maken. Andere bouwfragmenten verdwijnen onder de grond als dijkverzwaring of worden met vrachtwagens tegelijk in volkstuinen gestort.

Het leven van de bouwfragmenten van de Heilige Stede is een tragedie in drie bedrijven: de sloop, het zwerven en het verlies.