Kloosters op de Wallen

We kunnen het ons nu haast niet meer voorstellen, maar 600 jaar geleden waren de Wallen een drassig gebied aan de rand van Amsterdam. Dat verandert vanaf 1393: er is behoefte aan nieuwe vormen van religieuze beleving, en daar horen kloosters bij. In minder dan honderd jaar worden hier zestien kloosters gebouwd. Op de plek waar nu de prostitutie de boventoon voert, wordt dan gebeden en voor armen en zieken gezorgd.

Aan het einde van de veertiende eeuw groeit Amsterdam hard. Tegelijk waait de nieuwe geloofsbeweging van de Moderne Devotie over vanuit Deventer. Burgers beginnen kleine woongemeenschappen met een vrome en eenvoudige manier van leven. Dat zorgt voor een golf van kloosterstichtingen in dit kleine gebied. Het stadsbestuur is er blij mee, omdat de grond van de Wallen te drassig is voor woningbouw. Rijke Amsterdammers betalen voor de grond en de bouw van de kloosters. Zo groeit er een soort eiland van kloosters – vooral voor vrouwen. Waarom dat is, ontdek je tijdens de wandeling.

Veel is er niet over van die allereerste kloostergebouwen. De meeste gaan verloren door brand of krijgen een andere bestemming bij de Alteratie, wanneer Amsterdam in 1578 protestants wordt. Alle kloosters worden dan opgeheven. De meeste zusters en broeders mogen op hun terrein blijven wonen. De gebouwen krijgen wel een andere functie of worden vervangen door woningen. Ook in die tijd heerst er woningnood in het snel groeiende Amsterdam. Maar ook vandaag de dag zijn er zeker nog sporen te vinden. Tijdens deze wandeling zoeken we die op en horen over elitaire nonnen, pestbegraafplaatsen en hoe de bewoners hun klooster draaiende weten te houden.