De moskee voor alle Amsterdammers

'Ons idee was om een stedelijke ruimte te scheppen, niet enkel een moskee'. Dit zijn de woorden van Marc Breitman, architect van de Westermoskee en de omliggende woningen. Het Franse architectenechtpaar Marc en Nada Breitman krijgen de opdracht een plein te creëren voor de Turkse gemeenschap, hier aan het Piri Reisplein in de Baarsjes, dat tevens is vernoemd naar een Turkse zeevaarder. Het oorspronkelijke plan is het ontwerpen van een plein dat ruimte geeft voor de moslim gemeenschap om zich thuis te voelen. De architecten hebben voor ogen dat de Westermoskee het middelpunt van het Piri Reisplein zal worden en verder zal worden versterkt door klaslokalen, winkels, een Turkse patisserie en andere faciliteiten waar de gemeenschap samen kan komen. Kortom, een wijk die symbool kan staan voor de integratie in Amsterdam.

Voor het bestuur van de moskee is de Westermoskee, zoals die er nu bij ligt, een compromis. Na jarenlange discussie met de gemeente, de woningcorporatie en omwonenden moet Milli Görüs afzien van de omringende voorzieningen. De details van de politieke gebeurtenissen blijven hier buiten beschouwing. Uiteindelijk is de bouw van de Westermoskee in 2014 dan toch eindelijk hervat en voltooid in 2016, tot blijdschap van de Turkse gemeenschap in Amsterdam. Nu is er eindelijk een moskee binnen de ring waar men zich thuis voelt en die ook aanvoelt als een Amsterdamse moskee.

De architectuur van de Westermoskee is een kruising tussen de Amsterdamse School en de typisch Ottomaanse stijl van Turkse moskeeën. Dit zie je aan de rode bakstenen en horizontale lijnen aan de buitenkant, die kenmerkend zijn voor de Amsterdamse School, terwijl de grote koepel, de kleinere koepels bij de entrees en de minaret wijzen op de Ottomaanse stijl. Het idee achter deze kruising van architecturen is om de moskee zo goed mogelijk te integreren in de al bestaande en oudere wijk van de Baarsjes.