“Mijn naam is Jeron, in het jaar des Heren 1516 hebben de gebroeders Willem en Jasper Moer mij gemaakt”

Deze tekst staat in het Latijn op de luidklok van de Sloterkerk. Het is in de Middeleeuwen gebruikelijk dat de luidklok van een kerk een naam krijgt, vaak die van een heilige. De klok wordt volgens katholieke traditie gewijd en onder andere gebruikt om op te roepen voor kerkdiensten. De Middeleeuwse bevolking gelooft dat de gewijde klokken krachten bezitten. Men gelooft bijvoorbeeld dat het luiden tijdens een begrafenis boze geesten weert. Ook zou het luiden van de kerkklokken de bliksem kunnen ‘breken’.

Na de Alteratie worden katholieke tradities die tot ‘superstitie, mis-geloove, ofte ergernisse’ kunnen leiden niet meer toegestaan. Hieronder valt volgens de protestanten zeker ook het luiden van de kerkklokken bij begrafenissen. Hoewel officieel verboden, oude tradities zijn soms moeilijk te stoppen. In 1718 wordt in de Sloterkerk bijvoorbeeld ‘een half uur geluijt’ voor mevrouw Neeltje Krijnen. Voor haar dood woont Neeltje aan de Overtoom en is ze ‘huyzvrou van Klaaz van der Laan’. Ze wordt begraven in de kerk. Voor zowel het ‘luyen’ als voor het begraven in de kerk moet wél extra betaald worden.

Ook in de Franse tijd - bijna een eeuw later - worden er regels opgesteld over het luiden van kerkklokken. Openbare godsdienstuitingen zijn niet meer geoorloofd. Het luiden van kerkklokken ter aankondiging van diensten valt hieronder. In Amsterdam wordt het ‘luiden der klokken bij het begraven der lijken’ óók afgeschaft, omdat het beschouwd wordt als een ‘godsdienstplechtigheid der Roomschgezinden’. In Sloten gaat men echter de gehele Franse tijd gewoon door met het ‘luyen’ tijdens begrafenissen.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog verstomt het klokgelui dan toch in Sloten. Klok Jeron wordt – net als vele andere kerkklokken – gevorderd door de Duitsers. Het doel is omsmelting van het brons voor oorlogsdoeleinden. Na de oorlog wordt Jeron gelukkig teruggevonden en weer teruggebracht naar zijn kerktoren in Sloten waar hij tot op de dag van vandaag te horen is bij onder andere kerkdiensten, trouwerijen én begrafenissen.