In 1660 loopt François Draco Testa met gevaar voor eigen leven de brandende Sint Francescokerk van Constantinopel (het huidige Istanbul in Turkije) in. Bijna tweederde van de stad wordt door een reusachtige brand vernietigd; ruim 40.000 mensen komen om. De Genuese diplomaat en dragoman (tolk) François Draco Testa (1627-1709) weet het dubbelreliek veilig te stellen. Testa werkt voor de ambassades van Nederland en Venetië bij het hof van de sultan. De reliekhouder bevat een doorn uit de Heilige Doornenkroon én een fragment van het Heilig Kruis. Het zijn belangrijke relieken omdat ze direct met het lijden van Christus te maken hebben.

François Draco wil het reliek niet teruggeven aan de kerk. Uiteindelijk oordeelt paus Pius VI dat het reliek in bezit van de familie Testa mag blijven, omdat François Draco het met gevaar voor eigen leven uit de brandende kerk heeft gered. De familie blijft eeuwenlang werkzaam in de diplomatieke wereld in Constantinopel. Ze werken zowel voor de Ottomaanse sultans als voor de ambassades van Europese landen, waaronder Nederland. Het dubbelreliek wordt binnen de familie vererfd. Begin twintigste eeuw erft Karl Victor Testa (1892-1943) het reliek. Hij is getrouwd met Elisabeth baronesse Van Wijnbergen en woont in Amsterdam Zuid. Hij laat het dubbelreliek in 1939 in zijn parochiekerk de Sint Agneskerk plaatsen.

Noepy Beckers-Testa heeft het dubbelreliek op 30 maart 2025, mede ter ere van de 750ste verjaardag van Amsterdam, in bruikleen overgedragen aan de co-kathedrale basiliek van de Heilige Nicolaas. ‘Ik vind het belangrijk dat het Testa dubbelreliek voor een breed en internationaal publiek toegankelijk is op een centrale plaats in Amsterdam. Dankzij mijn voorvader François Draco is het dubbelreliek gered. Het heeft een buitengewone reis door de wereldgeschiedenis afgelegd. Van Jeruzalem via Constantinopel naar Amsterdam. Het is een belangrijk historisch voorwerp dat gezien mag worden’.